مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در یک کیلومترى شمال شرق روستاى پرسه سو و در دامنه‏هاى کم شیب درّة سومبار و در خط مرزى ایران و ترکمنستان، از توابع دهستان غلامان بخش رازوجر گلان و در 51 کیلومترى شمال غربى شهر راز واقع شده و چشم‏انداز آن زیبا است.

 ساختمان و پلان بقعه چهار ضلعى گنبد دار است، بنا بر سطح یک صفّه مستطیل شکل با مصالح سنگ و ملاط گل، قرار گرفته و ابعاد آن 10×18 متر است که امروزه بخش عمده‌اى از آن با ملات سیمان پوشانده شده و دو ورودى یکى در جهت غرب با هفت پلّه و یکى در جهت جنوب با سه پلّه براى دسترسى به سطح صحن ایجاد شده است.

پلان اصلى بنا، شامل ایوانى بزرگ در سمت شرق و یک گنبد خانه مربع شکل است که علاوه بر ورودى ایوان. از سه جهت اصلى دیگر نیز داراى ورودى است. امروزه با مصالح سنگ و گل یک ایوان دیگر در بخش غربى بنا ساخته شده که بسیار باعث آسیب به بافت و منظر بنا شده است. همچنین یک بناى خشت و گلى با پلان مستطیل شکل در انتهاى بخش شرقى بقعه و در فاصله 10 متری شرق بناى سید بزرگ ساخته شده که به نظر مى‏آید براى سکونت موقّت زائران باشد. به طور کل بناى امامزاده سید بزرگ در طول سالیان گذشته دچار تغییر و دخالت‏هاى متعددى بوده است اما آنچه امروزه از ساختار اصلى این بنا قابل شناسایى است. پلان مربع شکل گنبد خانه با چهار ورودى در اضلاع چهار گانه، ایوان بزرگ که در شرق بنا واقع شده و گنبد بزرگ استوانه‏اى شکل است. امروزه ظاهر بنا تماما با مصالح جدید (سیمان سفید) اندود شده اما با توجه به تخریب بخشهایى از ساختار بنا از ضلع شمالى غربى مى‏توان گفت مصالح عمده اصلى بنا آجر و ملات ساروج است. بخش‏هاى داخلى بنا نیز امروزه با ملاط گچ تماما اندود شده و تنها بخش‌هایى از زیر گنبد با رنگ قرمز به شکل خطوط و دوایر نقّاشى شده است. سنگ مرقد امامزاده با سنگ مرمر و مصالح جدید در ابعاد 15/1×5/2×1 متر است.

 به نظر مى‏رسد احداث بناى این اثر مربوط دوران صفوى باشد زیرا ویژگى‏هاى طاق و گنبد پلان بقعه ریشه در معمارى دورة صفویّه و قبل از آن دارد.

متأسّفانه از هویّت شخص مدفون گزارشى ثبت نشده است.