مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در میان روستاى قشلاق (شهرک قشلاق) از دهستان بشاریات بخش آبیک، در 13 کیلومترى جنوب باختر آبیک و 53 کیلومترى جنوب خاور قزوین واقع شده است.

بنایى نسبتا قدیمى که از خشت‏وگل ساخته شده و در سالیان اخیر مرمّت اساسى شده است. زیر بناى بقعه حدود 112 مترمربّع و شامل دو اتاق، حرم و ورودى است.

بقعه این امامزاده در خارج از روستاى ماهین از بخش طارم سفلى، بر روى تپّه‏اى مشرف به روستا واقع شده است.

بنا از سنگ لاشه و ملاط گل ساخته شده بود و ابعاد آن 3×4 متر و بام آن چوبى بود. صورت سه قبر در آن وجود دارد که یکى را متعلّق به امامزاده هادى مى‏دانند. متأسّفانه این بنا اخیرا به جهت عدم رسیدگى از بین رفته و تنها دیوار آن و یک سقف کاذب مانده است. متأسّفانه از هویّت شخصیّت مدفون اطّلاعى حاصل نشد.

بقعه این امامزاده در میان روستاى عبدل‏ آباد از دهستان بشاریات بخش آبیک، در 30 کیلومترى جنوب خاور قزوین واقع شده است.

بنایى نسبتا قدیمى از خشت‏وگل که در سالیان اخیر با گچ و سیمان مرمّت شده و مساحت آن 26 مترمربّع و شامل 2 اتاق تودرتوست. زمین زیارتگاه قریب به دو هزار مترمربّع است که به صورت قبرستان از آن استفاده مى‏ شود.
بر روى قبر، ضریح چوبى ساده‏اى نصب است که فاقد ارزش هنرى است. به اعتقاد اهالى امامزاده احمد از نوادگانِ امام جعفر صادق علیه‏السلام است. در میان ساداتى که در قزوین سکونت داشته‏اند، سیّد احمد نامى از نسلِ امام جعفر
صادق علیه‏السلام را علماى انساب ذکر نموده‏اند که نسب شریف او با چهار واسطه به آن حضرت منتهى مى‏شود که از قرار ذیل است: سیّد احمد بن محمّد الجور بن حسین الطوّاف بن على‏الخارص بن محمّدالدیباج بن امام جعفر
الصادق علیه‏السلام. وى برادر امامزاده ابوالحسن مدفون در روستاى شهرستان سفلى از بخش رودبار شهرستان است که بقعه او در 2 کیلومترى جنوب باختر رازمیان قرار دارد. بنا به گفته ابن‏طقطقى، ابوالحسن جعفر در قزوین به شهادت رسیده و برادر او احمد نیز در قزوین سکونت داشته است. ابوطالب مروزى نیز از سکونت سیّد احمد در قزوین خبر داده است. از آنجایى که این مزار به نواده حضرت امام جعفر صادق علیه‏السلاممشهور است مى‏ توان احتمال قوى داد که خفته در این بقعه همین سیّداحمدبن محمّدالجور باشد که از بزرگان سادات قزوین بوده است. بنابراین امامزاده اسماعیل مدفون در شهر قزوین و امامزاده سلطان محمّد، نوه برادرى امامزاده احمد است.[1]

مشهور به «سیّد پاک»، بقعه این امامزاده در پنج کیلومترى خارج از آبادى زرجه بستان، بر روى تپّه‏اى مشرف بر روستا، با چشم انداز فوق العاده، در 33 کیلومترى شمال خاور قزوین واقع شده است.

بناى قبلى که از سنگ لاشه و ملاط گل و داراى ایوان چوبى بود در سالیان قبل تخریب شد و بجاى آن بناى مربّع مستطیل شکلى به ابعاد 8×9متر ساخته شد که درِ آن از جانب مشرق باز مى‏شود. در وسط بقعه، صندوقى آهنى به ابعاد 2×50/1 متر قرار دارد. در غرب بقعه سالن بزرگى جهت استراحت زوار در حال ساخت مى‏ باشند.

بقعه باشکوه این امامزاده کنار جاده آبیک به قزوین ـ کیلومتر 18 ـ در روستاى حصارخروان واقع شده است.

بناى قبلى که از خشت‏وگل بود، در سال 1362 ه . ق  تخریب گردید و بناى کنونى با همّت حاج رمضان الهى ساخته شد. بناى زیباى کنونى به ابعاد 20×20 متر است که ایوان مرتفع آن در شمال واقع شده و ارتفاع آن بیش از 8 متر مى‏باشد. در جانبین ایوان، دو گلدسته بلند به ارتفاع 5/22 متر تعبیه شده که سراسر آن با کاشى‏هاى ملوّن در زمینه گل و بوته و اسماى جلاله تزیین گردیده و بالاى آن مأذنه‏اى کار گذاشته شده است. در بالاى درِ ورودى، کتیبه‏اى طلایى رنگ در زمینه لاجوردى بر روى کاشى به این مضمون قرار دارد: «السلام علیک یا احمد بن موسى بن جعفر7.»

بقعه این امامزاده در بالاى تپّه‏اى مرتفع در چهارصد مترى خارج از روستاى کوچنان، و مشرف بر روستا، در 10 کیلومترى شمال خاور معلّم کلایه با چشم انداز فوق العاده زیبا واقع شده است.

بقعه، بنایى مربّع شکل به ابعاد 5×5 متر مى‏باشد و از آن در جانب جنوب رو به آبادى باز مى‏شود. ایوانى به ابعاد 5/2×5 و به ارتفاع 3 متر در ابتداى مدخل قرار دارد. بقعه به اندازه یک متر از کف کوچک صحن بالاتر واقع شده و درِ آن چوبى قدیمى است که متن ذیل در آن کنده کارى شده است: «عمل استاد على اکبر زارعى 1336 ه . ق.»

بقعه این امامزاده در جاده کرج ـ قزوین، بعد از روستاى جلیل‏ آباد و نزدیک روستاى متروک مسکین‏آباد واقع است.

امامزاده در محوّطه وسیعى قرار گرفته که سه جانب آن را دیوار کاهگلى فرا گرفته است. در قسمت شمالى محوّطه، در هر طرف شش غرفه ساخته شده و در پشت هریک از غرفه‏هاى مزبور اتاقى قرار دارد که در حال حاضر (به هنگام بازدید نویسنده) سقف اکثر آنها فرو ریخته است. بناى امامزاده از نظر طرح کلّى، به صورت مکعب مستطیل مى‏باشد که از دو قسمت ایوان و بقعه اصلى تشکیل شده است. بقعه امامزاده، چهارضلعى و به ابعاد هر ضلع 27/5 متر مى‏باشد که چهار گوشه داخلى آن در بالا به طرف داخل متمایل شده و چهار فیلپوش را به وجود آورده است. در وسط هر ضلع نیز یک
طاق‏نما وجود دارد و حدّ فاصل هر طاق‏نما و فیلپوش‏ها، یک آلت‏بندى به صورت پاباریک به وجود آمده و سپس گنبد عرقچینى بر روى بنا قرار گرفته است. در حال حاضر، به علّت تعمیرات صورت گرفته، از تزیینات و چگونگى وضع قبلى داخل بقعه، نشانه‏اى دردست نیست.

بقعه این امامزادگان در روستاى کلایه از بخش رودبار شهرستان، در 30 کیلومترى جنوب خاور رازمیان واقع شده است.

در کتاب فرهنگ جغرافیایى قزوین از این بقعه با عنوان امامزاده نه تنان یاد مى‏کند.[1] در میان روستا، دور درختى را سنگ چین نمودند و از دیرباز مشهور است که در آنجا امامزادگانى مدفون مى‏باشند. اسم و نسب مدفونان و حتى صورت قبر آنان بدرستى معلوم نیست و گویا در گذشته داراى بقعه کوچکى بوده که تخریب شده است.

بقعه این امامزادگان در مجاورت پاسگاه نیروى انتظامى روستاى نیارک از بخش طارم سفلى و در میان قبرستان عمومى آن در 62 کیلومترى شمال غرب شهر قزوین واقع شده است.

بنایى قدیمى که شامل یک اتاق مربّع شکل به ابعاد 6×5 متر بود در سال 88 به همّت قربان فلاح صادقى تخریب شد و بجاى آن بناى بزرگى در حال ساخت است که ابعاد آن 10×20 متر مى‏باشد. حسینیه و آبدارخانه‏اى نیز در پشت بقعه در حال ساخت مى‏باشند. اهالى احترام خاصّى به این زیارتگاه دارند و معتقدند که امامزادگان نوح و طاهر در جنگى در این منطقه به شهادت رسیده‏اند. متأسّفانه تاکنون از سلسله نسب شریف این امامزادگان اطّلاعى حاصل نشد.

مشهور به «ابوالحسن جعفر»، بقعه این امامزاده در انتهاى روستاى شهرستان سفلى، در میان گورستان عمومى روستا، در 2 کیلومترى جنوب باختر رازمیان واقع شده است.

بقعه به صورت 8 ضلعى و از دو فضاى مرتبط به هم تشکیل یافته است.
فضاى نخست، شبستان هشت ضلعى است که هر یک از اضلاع آن 4 متر و داراى سه در، در جهات مختلف و 5 پنجره جهت نورگیرى است. فضاى دوّم، اتاق مرقد است که به صورت هشت ضلعى کوچکتر و به ابعاد هر ضلع 5/2 متر ساخته شده و دو در، در شمال و جنوب و چندین پنجره در جهات دیگر دارد.

بقعه این امامزاده در انتهاى درّه‏اى مصفّا بنام درّه دُر، بر بالاى کوهى که بیش از پنج کیلومتر از روستاى گرمارود فاصله دارد، در 35 کیلومترى جنوب خاور معلم کلایه، با چشم انداز فوق العاده زیبا و دیدنى واقع شده است.

بناى قبلى که از خشت و گل بود، در سالیان اخیر تخریب شد و بجاى آن بناى مربّع شکلى به ابعاد 8×8 متر ساخته شد که تورفتگى شبیه محراب در جنوب دارد و درى در شمال بقعه به عنوان مدخل تعبیه شده است. در
وسط بقعه نیز صندوق چوبى به ابعاد 1×2 متر قرار دارد که روى آن را با پارچه‏هاى سبز پوشانده‏اند. بام بقعه حلب پوش و زمین زیارتگاه قریب به هزار متر مربّع است که در آن چند سنگ قبر قدیمى دیده مى‏ شود.

بقعه این امامزاده در میان قبرستان عمومى روستاى یرک، از دهستان الموت بالاىِ بخش رودبار الموت، در 27 کیلومترى جنوب خاورى معلّم کلایه، در حدود 400 مترى مسجد امام حسین علیه‏السلام روستا واقع شده است.

بنایى نسبتا ساده و قدیمى به مساحت تقریبى 40 مترمربّع که شامل دو اتاق تودرتو با ایوان کوچک است و در سالیان اخیر مرمّت شده و به شماره 253-4/134 به ثبت تاریخى رسیده است. در میان بقعه، ضریح چوبى ساده‏اى قرار دارد که حدود سى سال قبل ساخته شده است. شالوده بنا از آجر، چوب، سنگ و خشت ساخته شده و در سالیان اخیر با گچ اندود گشته است. به اعتقاد اهالى، امامزاده ابراهیم از نوادگانِ امام سجّاد علیه‏السلاماست. زمین زیارتگاه حدود چهارصد مترمربّع مى‏باشد. متأسّفانه از سلسله نسب شخصیّت مدفون اطّلاعى حاصل نشد!

بقعه این امامزاده کنار دریاچه سفید رود و بر بالاى رشته کوهى که دِه قدیمى هرزویل نیز بر دامنه آن قرار دارد، بناى سفید رنگ امامزاده ابراهیم به صورت منفرد واقع است.

ساختمان اصلى امامزاده، اتاق کوچک مربّع شکل با پوشش قوسى کم‏خیز است. بر روى بام اتاق از خارج، گنبد بیضى شکل برپا و همه بنا با اندود گچ پوشیده شده است. کنار درِ ورودى امامزاده، بر روى دیوار بقعه، قطعه سنگ سیاه رنگى به شکل مثلّث دو پهلو با کتیبه‏اى بدین مضمون قرار دارد: «هوالعلى الف و سبعین سنة الهجرى (1070) این مکان شریف گشت تمام، بود حاجى محمّد ابن نبات باعث کار این خجسته نظام الهى بحق احمد
و آل بانیش را بهشت ساز مقام.»[1]

مشهور به «نجیب‏الدّین»[1]، بقعه این امامزاده در بالاى کوهى در انتهاى روستاى طرزکش، در دو کیلومترى جنوب گردنه کوهین و 37 کیلومترى شمال باختر قزوین با چشم انداز فوق العاده زیبا واقع شده است.

بقعه به صورت مربّع و به ابعاد 12×12 متر است و در آن از جانب مشرق رو به آبادى باز مى‏شود. درى نیز در جنوب بقعه تعبیه شده است.

در انتهاى بقعه، اتاقکى به ابعاد 4×4 متر ساخته شده و در وسط آن ضریح آهنى قرار دارد. بر فراز همین اتاق، گنبد شلجمى به قطر یک و ارتفاع 3 متر نصب شده که نماى آن آجرى و با رنگ سبز نقاشى شده است. زمین زیارتگاه بیش از پنج هزار متر مربّع است و به صورت قبرستان عمومى از آن استفاده مى‏ شود.

مشهور به «ناصرالدّین و ناصر بن على»، بقعه این امامزاده به فاصله 300 مترى مسجد حضرت ابوالفضل علیه‏السلام روستاى ناصر آباد از دهستان اقبال غربى بخش مرکزى، و به فاصله 7 کیلومترى مشال غرب شهر قزوین واقع شده است.

شالوده بنا که از خشت و گل و چوب است در سال 1275 توسّط اوستا على معمار و با مساعدت حاج فتح‏اللّه‏ اسماعیلى ساخته شد و در سالیان اخیر مرمت شد. بقعه داراى گنبدى مدور به قطر 5/2 و ارتفاع حدود 5 متر
است که نماى خارجى آن آجرى و نماى داخلى آن گچ اندود است. ضریح چوبى ساده‏اى از مرقد محافظت مى‏کند که در سالیان اخیر بجاى آن ضریح آلومینیومى نصب شده است.

بقعه این امامزادگان در روستاى هنیز، در 30 کیلومترى شمال خاورى معلّم کلایه واقع شده است.

بقعه میان مسجد محلّه قرار دارد که بنایى ساده و چوبى به ابعاد 4×4 متر است و در وسط آن صندوقى چوبى کوچکى به ابعاد 1×20/1 سانتى‏متر نصب است. مسجد بسیار بزرگ و سراسر با چوب و ستون‏هاى قطور چوبى مى‏باشد که 13 ستون جهت نگهدارى سقف تعبیه شده است. اتاقک کوچکى کنار اتاق مرقد امامزادگان قرار دارد که به عنوان انبار و آبدارخانه از
آن استفاده مى ‏شود.

بقعه این امامزاده در میان روستاى ناصرآباد، در 7 کیلومترى شمال باختر شهر قزوین واقع شده است.

اصل بنا به صورت یک اتاق مربّع شکل به ابعاد 5×5 متر و با گنبد عرقچینى به قطر 5 و ارتفاع یک متر مى‏باشد. در شمال بقعه، اتاق و شبستانى به ابعاد 3×5 متر اضافه شده که در غرب و شرق آن دو پنجره تعبیه گردیده است. در ابتداى بقعه، ایوان کوچکى به ابعاد 3×3 متر قرار دارد که در بالاى آن بر روى کاشى‏هاى لاجوردى در زمینه سفید و آبى نوشته شده است: «آستانه مبارکه امامزاده ابراهیم بن محمّد بن عبداللّه‏ بن امیرالمؤمنین 7 تجدید بنا 1385 ه . ش.»

بقعه این امامزاده در میان محلّه روستاى ویار، در کنار چشمه آبى، در 25 کیلومترى شمال خاور رازمیان واقع شده است.

بقعه به صورت یک شبستان بزرگ به ابعاد 4×12 متر است که در انتهاى آن سه پلکان جهت بالا رفتن به مکانى که صخره‏اى در آنجا است راه مى ‏یابد.
گویند در زیر همین صخره امامزاده دفن شده است.

بقعه این امامزاده در چهارصد مترى مسجد روستاى زرند، از دهستان چوقورِ بخش طارم سفلى واقع شده است.

بنایى نسبتا قدیمى به مساحت 22 مترمربّع که داراى گنبد عرقچینى به قطر 3 و ارتفاع حدود 2 متر است. قطر دیوار بقعه قریب به 5 و ارتفاع آن حدود 4 متر است که در وسط آن صندوق چوبى به ابعاد 2×1 قرار دارد که روى آن پارچه سبز نهاده ‏اند.

بر دور این فضا، یک بناى دیگر در حال ساخت مى‏باشد که ابعاد آن 12×8 متر است و درِ آن از جانب مغرب باز مى‏شود و درى در جانب جنوب و چندین پنجره در جانب شمال و شرق دارد. در بالاى بقعه، گنبدى شلجمى به قطر 3 و ارتفاع 4 متر در حال احداث مى‏باشند. چشم انداز بقعه زیباست و به اندازه 3 متر از کف جاده ارتفاع دارد.

بقعه با شکوه این امامزاده بر روى تپّه‏اى در کنار رودخانه فصلى و در ابتداى روستاى کوشکدر، در میان قبرستان عمومى روستا، در 5/8 یلومترى شمال خاور رازمیان واقع شده و چشم انداز آن فوق العاده زیبا و دیدنى است.

بناى قبلى که از خشت و گل بود در سالیان قبل تخریب نمودند و بجاى آن بناى هشت ضلعى به ابعاد هر ضلع 4 متر تعبیه شده که به صورت یک شبستان دور بقعه را احاطه نموده است. اصل مرقد در اتاق هشت ضلعى و
کوچکتر از فضاى اصلى بقعه واقع شده و هر ضلع آن حدود 3 متراست. درِ ورودى به حرم، چوبى و بر روى آن متن زیر خراطى شده است: «یادگار از استاد فدایى انبویى، محرم سال 1363 ه . ق.»