مزارات ایران و جهان اسلام

این مسجد که در دوره صفویّه ساخته شده است، در کناره غربى خیابان پیغمبریّه قزوین قرار گرفته است. این مسجد دو در دارد: یکى از خیابان پیغمبریّه و دیگرى از کوچه‏اى که از جنوب آن مى‏گذرد. داخل مسجد عبارت از محوطه‏اى سرپوشیده است که در حدود 200 مترمربّع از سقف آن را تاق‏هاى آجرى پوشانده است. ازاره‏هاى دیوارهاى اطراف و ده ستون وسط آن از سنگ مرمر است. طول و عرض هر یک از سنگ‏هاى مرمر بیش ازیک م تر است و در حدود 115 قطعه از این سنگ‏ها در این ساختمان به کار رفته است. ازاره‏هاى بالاى سنگ‏ها، به پهناى بیش از نیم متر، کاشى کارى شده است. کاشى‏هاى ازاره بنا ظریف و به رنگ آبى است. دورِ کاشى‏ها را با کاشى مشکى و سرمه‏اى حاشیه داده‏اند. در وسط تاق دوّم، محرابى هست که دور آن را کاشى آبى رنگ چسبانده‏اند و نام‏هاى امامان علیهم‏السلام، به خط نسخ و به رنگ سفید، در آن‏ها نقش گردیده است.

محراب مزبور با اسلوب مقرنس سازى، گچ‏برى و رنگ‏آمیزى شده است.
در جبهه محراب و در وسط دیوار آن، قطعه سنگى از مرمر صیقلى کار
گذاشته شده است که نقش پنجه بزرگى بر روى آن است؛ مانند این که نقش
پنج انگشت در کنار هم بر روى سنگ نقش شده باشد، اما جاى فر رفتگى
انگشت‏ها صاف و صیقلى است. نقش روى این سنگ را پنجه على مى‏نامند
و آن را جاى پنجه حضرت على علیه‏السلام مى‏دانند و زیارت مى‏کنند. بقیّه تاق‏ها و
دیوارهاى مسجد را با گچ، سفید کرده‏اند.

از دیگر مسجدهاى قدیمى قزوین مى‏توان از مسجد بى‏بى آمنه خاتون
متعلّق به دوره صفویّه؛ مسجد زبیده و حلیمه خاتون، مسجد سوخته چنار،
و مسجد محمّدیّه متعلّق به قرن سیزدهم هجرى قمرى نام برد.