مزارات ایران و جهان اسلام

مشهور به «بابا حمزه»، بقعه این امامزاده در میان قبرستان تاریخى روستاى کایدان، در 43 کیلومترى غرب شهر لردگان واقع شده است.

بنا از سنگ لاشه و ملاط گل و ساروج ساخته شده و به صورت برج مربّع شکل از داخل است که بر روى آن گنبد هرمى چهار ترک و به صورت مخروطى یا هرمى از خارج است. درِ بقعه از جانب جنوب باز مى‏شود و پنجره‏اى در جانب شمال دارد. قطر دیوار بقعه بیش از 50 سانتى متر است.

در وسط بقعه صورت قبرى است که ابعاد آن 30×50 سانتى متر است که سنگ قبر آن خوانده نمى‏شود. شیر سنگ‏هاى زیبا و سنگ قبرهاى صندوقى متعددى که تاریخ پائین‏تر از سال 1264 ه . ق را دارند در صحن امامزاده است.

بقعه از بیرون به صورت هشت ضلعى و هر یک از اضلاع آن 2 متر است. نماى خارجى بقعه گچ اندود و زمین زیاتگاه حدود 1300 متر است. دو درخت بلوط در زاویه شرقى بقعه قرار دارد.

به اعتقاد اهالى امامزاده سیّد حمزه از نوادگان امام موسى کاظم  علیه‏السلام است. بر این اساس برخى از محقّقین معتقدند که شخصیّت مدفون در این بقعه با شش واسطه به امام هفتم  علیه‏السلامنسب مى‏رساند که از قرار ذیل است:

سیّد حمزه بن حسین بن موسى بن احمد بن محمّد الشریف بن اسماعیل بن
ابراهیم المرتضى بن الإمام موسى الکاظم علیه‏السلام.

بنا به نوشته علماى رجال و انساب، سیّد محمّد بن اسماعیل، از محدثین شیعه و
زیاده با حشمت و بزرگوار بوده است. او صاحب چهار فرزند ذکور به اسامى؛ على،
اسماعیل، یوسف و احمد بود. سیّد احمد به جهت سکونت یکى از سادات افطسى به
نام سیّد ابوالحسن على الدینورى به منطقه جبل مهاجرت نمود و در دینور
سکونت اختیار کرد. او در این شهر صاحب چهار فرزند ذکور شد که یکى از آنان
سیّد موسى نام داشت که از او سیّد حسن به دنیا آمد. از سیّد حسن نیز فرزندى به دنیا
آمد که نامش را سیّد حمزه یا همین امامزاده حمزه مدفون در کایدان نامیدند که زیاده
با حشمت و بزرگوار بود. به احتمال قرین به یقین وفات او در دهه اول قرن پنجم
هجرى اتّفاق افتاده است.[1]