مزارات ایران و جهان اسلام

این آرامگاه در حدود سه کیلومترى شمال شهر تویسرکان، در مجاورت امامزاده عبداللّه‏، بین سرکان و آرتیمان واقع شده است.

بنایى ساده، نسبتا قدیمى و به شکل مربّع مستطیل به ابعاد تقریبى 5×7 متر است که درِ آن از جانب شمال باز مى‏شود و پنج پنجره کوچک در جهات دیگر دارد. بر فراز بقعه، گنبدى غنچه‏اى به ارتفاع بیش از 3 متر تعبیه شده است.

نماى خارجى بقعه با سنگ‏هاى کوهستانى پوشش یافته و نماى داخلى آن گچ اندود است. در بالاى قبر میر معین تخته سنگى است به نام تخت شاهى که این محل به قول بزرگان و سالخوردگان اهل محل، محلّى براى استراحت عابرین و رهگذران بوده است. گویند شاه عبّاس صفوى، ناصرالدّین شاه قاجار و نادرشاه افشار به این محل آمده ‏اند.

مرحوم آیت‏اللّه‏ آقا میر معین میر معینى آرتیمانى که بنا به نوشته مورّخان از نسل میر رضى‏الدّین آرتیمانى است، از سادات جلیل القدر و عارفى آگاه و فاضلى متدیّن بود. در اوایل قرن سیزدهم در آرتیمان متولّد شد و در اواخر
سال 1298 ه . ق در محلّ تولّدش وفات یافت و کنار امامزاده عبداللّه‏ به خاک سپرده شد. وى  داراى بقعه‏اى آبرومند مى‏باشد و یک جلد کتاب منظوم که
حاوى اشعار عرفانى اوست، از او به جا مانده است. شعر ذیل از اوست:

بیا اى یار بى همتا عیان کن حُسن زیبا را

  بدین مجنون سرگردان ببخشا وصل لیلا را

مکن از عاشقان دورى، منه این باغ مهجورى

  بیا اى یوسف کنعان، رعایت کن زلیخا را

بهر جانب که کردم، رو ندیدم غیر وجه هو

  که وامق اندرین عالم نبیند غیر عذرا را

سخن کز عشق حق گویى بگوش عاشقان میگو

  چرا که ماهى فهم مى‏دارد زبان اهل دریا را

بشو از راه جانبازى به هر پیش و کمى راضى

  چو قاسم اوست در روزى، رها کن سعى بیجا را

نگردد کاسه چشم حریصان پُر از این خوناب

  اگر بر کاسه چشمش بریزى جمله دنیا را

بیا اى ساقى! از صافى بپیما جرعه‏اى مخفى

  بشنو زنگ از دل صوفى عیان کن آن صفا را

سر کوى تو اى مولا! بس از هر دو جهان ما را

  کنم سودا به یک مویت همه دینار عقبا را[1]