مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده که از زیارتگاه‌های معروف استان بوشهر است، در وسط شهر امام حسن از توابع بخش امام حسن و در 23 کیلومترى جنوب شرقی بندر دیلم قرار دارد.

ساختمان بقعه، بنایى قدیمى و بجا مانده از دوره ایلخانى است که داراى گنبد کوتاه و طاق جناغى است. اخیراً تعمیراتى از سوى میراث فرهنگى در این بنا صورت گرفته است. شالودة بنا از سنگ و گچ است و دارای سه اتاق تو در توست، درِ چوبی و نفیس بقعه که دارای کنده‌کاری‌های ظریف آیات قرآنی است، در ضلع شرقی اتاق اوّل و درون ایوانی به طول 40/6 و عرض یک متر باز شده و عمل استاد حسین و عبّاس کرم بوشهری است. اتاق دوّم که گنبد بنا روی آن قرار دارد، دارای مختصری گچ‌بری و شاه‌نشین در شمال و جنوب است. اتاق سوّم به ابعاد 40/6×40/1 متر مدفن امامزاده حسن است. قبر امامزاده دارای نمای سنگی کریستال است که طول آن 85/1 و عرض آن و ارتفاعش 60 سانتی‌متر است و در سالیان اخیر مرمّت شده است. در فاصلة 10/1 سانتی‌متری قبر امامزاده، چوب بسیار قدیمی از جنس ساج به بلندی 30/2 و قطر 40×20 سانتی‌متر در زمین فرورفته و می‌گویند متعلّق به قبر یکی از پسران امامزاده حسن است.

این بنا شباهت زیادی با بقعة سلیمان بن علی در گناوه و بقعة میرمحمّد حنفیه در خارک دارد.

گنبد آن پلّه‌ای و زیباست و قبلاً دارای گلدسته‌ای به ارتفاع دو
متر بوده است.

اهالی بندر دیلم، احترام فوق العاده‌ای به این امامزاده می‌گذارند و معتقدند که امامزاده حسن فرزند عبدالله و از نوادگان حضرت امام موسی کاظم ‰ می‌باشد.

این بنا به شماره 22169 در تاریخ 26/12/1386 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.