مزارات ایران و جهان اسلام

این آرامگاه در ابتداى شاخه میانى و شمال درّة لیلِ سیراف، از توابع شهرستان کنگان واقع شده و به گور سیبویه مشهور است. ساختمان آرامگاه، بناى کوچکى از سنگ و گچ با گنبدى بر فراز آن است. در اواخر پاییز 1345 هـ . ق، هیأت باستان‏شناسى دانشگاه آکسفورد، از درون بقعه خاکبردارى کرد که دو قبر در آن در عمق یک و دو مترى کشف شد؛ قبر بزرگى با صندوقى مکعّبى شکل و لوحه خط کوفى بسیار زیبا، و قبر دیگرى با عرض کم و بدون سنگ قبر که با سنگ آهک محلّى تراشیده شده و به وسیلة صندوقچه‌ای قبر را پوشانیده‏اند و ظاهراً متعلّق به فرزند صاحب مقبره یا همسر او بوده است. این گور، منسوب به سیبویه است؛ اما به نظر احمد اقتدارى، مدفن «ابوسعید حسن بن عبداللَّه النحوى سیرافى» است که یاقوت از او سخن گفته و شارح سیبویه و از دانشمندان علم نحو بوده است.

این بنا به شمارة 6501 در تاریخ 7/7/1381 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.