بقعة این امامزاده در 5/10 کیلومترى شمال جادّة طالقان ـ انگه ـ آبیک و در ضلع شرقی روستاى اسفاران در میان قبرستان قدیمی روستا واقع شده است.

در ضلع غربى قبرستان دو برج مقبره‏اى وجود دارد که برج شرقى متعلّق به امامزاده سلیم برج غربى که با فاصله شش متر از آن قرار گرفته متعلّق به امامزاده موسى مى‏باشد که نیمى از دیوار بدنه آن وارد مسجد روستا شده است.

برج شرقى از داخل، هشت ضلعى و داراى گنبد مخروطى بوده و در داخل هر یک از اضلاع، طاق‏نمایى احداث شده است. بدنة داخلى بنا با گچ اندود شده و داراى ضریح فلزى جدید مى‏باشد. نماى بدنه خارجى امامزاده دایره شکل و با کاه‌گل اندود شده و گنبد مخروطى شکل آن با کاشى فیروزه‏اى‏رنگ پوشانده شده که متأسّفانه کیفیّت خوبى ندارد. بر روى قبر داخل این امامزاده معجر چوبى قرار دارد که نقوش هندسى و ترکیبى از ستاره شش پر روى آن کنده شده و با رنگ‌هاى طبیعى تزئین شده است.

مقبرة غربى (امامزاده موسى) از داخل داراى پلان هشت ضلعى و از خارج دایره شکل مى‏باشد. در داخل هر ضلع داخلى، طاق‏نمایى ایجاد شده و گنبد آن مخروطى است.

حد فاصل میان دو امامزاده، اتاقى در جهت شمال شرق، جنوب غرب به‏گونه‏اى احداث شده که ورودى هر دو امامزاده به آن باز شده و ترکیب زیبایى به آن مکان داده است.

قسمتى از این اتاق، که مقابل در ورودى امامزاده موسى قرار دارد و به سمت جنوب امکان ورود نور و افراد را به داخل فراهم نموده و وجود ایوانى باریک در مقابل آن، صفاى خاصّى به بنا بخشیده است. این اتاق داراى درِ ورودى و پنجره مشبّک فلزى بوده و سقف آن با تیرهاى چوبى و تخته پوشیده شده و روى آن را اندود کاه‏گل کرده‏اند.

بدنه داخلى اتاق با گچ اندود شده و روى آن را با رنگ سبز تزئین کرده‏اند. با توجّه به پوشش کامل اندود داخل و خارج بنا امکان تشخیص مصالح بکار برده شده در آن وجود نداشت اما به احتمال قریب به یقین مى‏توان گفت مصالح برج‏هاى مقبره‏اى از سنگ لاشه و ملات گچ سنّتى و مصالح اتاق فى مابین و همچنین مسجد قدیمى (بنا به گفته اهالى) روستا که در ضلع غربى بناى امامزاده قرار دارد از سنگ لاشه و ملات گل مى‏باشد.

در ضلع غربى امامزاده دو درخت چنار تنومند وجود دارد که حدود 20 متر از یکدیگر فاصله دارند. چنار نزدیک امامزاده داراى بیش از هشت متر قطر در کف زمین مى‏باشد. به نظر مى‏رسد چنار اصلى حدود دویست سال قبل بریده شده و از ریشه آن مجدّداً پنج شاخه روئیده که اکنون هر کدام از آن‌ها به منزله درخت تنومندى مى‏باشند که هر کدام حدود دو متر قطر دارند. چنار دیگرى که در ضلع شمال غرب چنار اوّل و در مقابل مسجد قرار دارد، قدمت چنارهاى یاد شده به بیش از چهارصد سال مى‏رسد.

با توجّه به نمونه سفال‌هاى اندک یافت شده از قبرستان پیرامون امامزاده موسى و سلیم و بررسى ویژگى‏هاى‏معمارى بناى موجود در محل، قدمت آن‌ها را مى‏توان قرن هشت یا نُه هجرى تعیین کرد.

دربارة دو شخص مدفون در این دو بقعه، اقوال مختلفی وجود دارد. اما شهرت آن چنین است که امامزاده سلیم را از فرزندان امام جعفر صادق‰ و امامزاده موسی را از فرزندان امام محمّد تقی الجواد‰ ذکر می‌کنند. متأسّفانه تاکنون سندی که این دو دیدگاه را ثابت کند به دست نیامده است.

این بناى ارزشمند به شمارة 7625 و در تاریخ 17/12/1381 در فهرست آثار ملّى و تاریخی به ثبت رسیده است.