مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزده در 500 مترى خارج از روستاى قلعه شیخ از دهستان احمد آباد و در دو کیلومترى جنوب احمد آبادِ نظرآباد، روبروى حمام تپّة قلعة شیخ و در میان قبرستان عمومى روستا واقع شده است.

ساختمان بقعه از دو اتاق و یک طاق نماى ایوان مانند تشکیل یافته و رو به شرق است. ایوان بقعه کم عمق است و به دروازه شبیه‏تر است. اتاق اوّل چهار گوش با پوشش گنبدى است و داراى چهار طاقچه در طرفین است که مهرهاى نماز، کتب ادعیه و سایر وسایل در آن‌ها قرار مى‏گیرد. اتاق دوّم (گنبدخانه) به اندازه یک پلّه پایین‏تر از اتاق اوّل است و محوّطه‏اى هشت ضلعى نامنظم است. گنبد روى چهار طاق تویزه و گوشه سازى‏ها احداث شده دو پنجره در سمت جنوب و غرب گنبد نور داخل آن را تأمین مى‏ کند.

ورودى گنبد خانه بسیار کوتاه است و براى ورود به آن لازم است کاملاً خم شد و به حالت تعظیم در آمد. مصالح قدیمى و اوّلیّه مورد استفاده در بقعه از خشت و گل است اما به تازگى قسمت‏هاى زیادى از بنا مرمّت اساسى و در پاره‏اى موارد نوسازى شده و در این تعمیرات، آجر و سیمان و گچ بکار رفته ا ست. درها، پنجره‏ها و ضریح بقعه فلزى است و اتاق مرقد از داخل و خارج با سیمان، سفید و از داخل رنگ‏آمیزى شده است.

سبک و شیوه ساخت بقعه شباهت زیادى به بناهاى دوره صفوى دارد. قدیمى‏ترین آثارى که هم اکنون در این بنا قابل مشاهده است یک جفت درِ چوبى است که حکاکى و منبّت کارى شده ولى هم اکنون پوسیده و فرسوده شده‏اند و احتمالا درِ یکى از ورودى‏ها بوده است. همچنین در محوّطة قبرستان جلوى ایوان بقعه، سنگ قبرى موجود است که روى آن تاریخ 1133 نوشته شده که متعلّق به کربلایى حاج پرویز فرزند مرحوم امیر سلطان خان است که حکایت از قدمت بنا است.

به اعتقاد اهالی، امامزاده جعفر از نوادگان حضرت امام سجّاد‰ است. نقل شده که در گذشته بر سر در ورودی بقعه، سنگی حکاکی شده وجود داشته که بر آن چنین نوشته شده بود: «امامزاده جعفر زین العابدین».

برخی دیگر از مردم، امامزاده جعفر را از نوادگان حضرت امام موسی کاظم‰ می‌دانند اما بر گفتارشان دلیلی ارایه نکرده اند. متأسّفانه تاکنون سندی که هویّت امامزاده را معیّن کند به دست نیامده و از سلسله نسب شریف او اطّلاعی در دست نیست.

این بنا به شماره 19165 و در تاریخ 3/3/1386 به ثبت آثار ملى و تاریخى رسیده است.