مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده در شرق مسجدِ روستاى کش‏رود و در 20 کیلومتری شهرک طالقان واقع شده و به شاه ابراهیم مشهور است.

بنا شامل برج دایره شکلى است که داراى پلان مدوّر بوده و گنبدى مخروطى شکل که از داخل عرق‏چین و از خارج رُک مى‏باشد، آن را پوشانده است.

نماى بخشى از بدنه داخلى بقعه با گچ اندود شده و کف و قسمتى از بدنه آن که تا حدود دو متر مى‏رسد، با کاشى 15×15 سانتى متر تزیین شده است. در بدنه جنوب شرقى برج پنجره کوچکى تعبیه شده که بخشى از روشنایى داخل را تأمین مى‏کند و عمل تهویه هوا را انجام مى‏دهد. داخل بقعه و روى قبر امامزاده، ضریح چوبى قرار دارد که فاقد هرگونه ویژگی هنرى است و به ضلع جنوبى و غربى بقعه، اتاقى الحاق شده که به عنوان نمازخانه امامزاده از آن استفاده مى‏شود. نماى داخلى این اتاق نیز با گچ اندود شده و سقف آن با تیرهاى چوبى و تخته پوشانده شده است. اتاق الحاقى سمت جنوب داراى دو پنجره کنار هم مى‏باشد که روشنایى آن را تأمین مى‏نماید. نماى خارجى این اتاق و برج اصلى با سیمان سفید اندود شده و سقف هر دوى آن‏ها با ورق گالوانیزه پوشانده شده است. هم‏چنین ضلع غربى اتاق الحاقى ایوان موقّتى تعبیه شده که به عنوان کفش کن از آن استفاده مى‏شود.

بنا به گفته کهن‏سالانِ روستا، این امامزاده قبلاً داراى دالان‏ها و راهروهاى زیبایى با طاق جناغى بوده که ارتباط آن را با مسجد محلّ برقرار مى‏کرده است. متأسّفانه، در یکى دو دهه اخیر همه آن‏ها را تخریب نموده و این اتاق الحاقى را به بناى مقبره اضافه کرده‏اند.

داخل بقعه امامزاده نوشته‏اى در قابى قرار دارد که در آن شجره‏نامة امامزاده را این گونه نوشته است: «آیت اللَّه العظمى سیّد مرتضى علم الهدى در کتاب کنزالانساب، صفحه 59 و ثقة الاسلام سیّد نجم‏الدّین در کتاب المجدى فى الانساب صفحه 59 و در کتاب بحرالانساب صفحه 44 آورده‏اند: امامزاده ابراهیم ابن موسى الکاظم ‰ یکى از فرزندان ارشد حضرت موسى ابن جعفر ‰ است».

این نوشته که از شیخ على فلسفى است، اعتبارى ندارد و متأسّفانه در اکثر بقاع متبرّکه نیز به چشم مى‏خورد. در مورد شخص مدفون در این بقعه، یقین داریم که فرزند بلافصل امام موسی بن جعفر ‰ نیست.

اطراف بقعة امامزاده و به‏خصوص در ضلع جنوبى آن، قبرستان وسیعى وجود دارد که در حال حاضر نیز اهالى روستا اموات خود را در آن دفن مى‏نمایند. بعضى سنگ قبرها در محوّطه امامزاده مشاهده شد که بیش از 200 سال داراى قدمت مى‏باشد.

با توجّه به سبک معمارى برج اصلى مقبره و مقایسة آن با موارد مشابه، به نظر مى‏رسد قدمت تاریخى این امامزاده حدّاقل به قرون هفتم و هشتم هجرى تعلّق داشته باشد.

این بناى ارزشمند با شماره 7238 در تاریخ 13/11/81 در فهرست آثار ملّى به ثبت رسیده است.