- شنبه ۲۲ شهریور ۹۳
بقعة این امامزاده در نُه کیلومترى جنوب غرب شهر داورزن، پس از روستاى مزینان و در ابتداى آبادى بهمن آباد قرار دارد و به «امامزاده سلطان سیّد اسماعیل» مشهور است.
بناى این بقعه، بسیار با شکوه و متعلّق به دورة صفویّه است که در گذشته، دو بقعة مجاور هم در محوّطهاى محصور واقع بوده که در اصل، به صورت مجموعه‌ای شامل آب انبار، حجرات و زایرسرا بود و امروزه از آن فقط بناى امامزاده اسماعیل و امامزاده سیّد حسین باقى مانده است.
بناى اصلى، به نام بقعة «سیّد اسماعیل» معروف است و بنایى نسبتاً بزرگ شامل بقعه، صحن حیاط، ایوان و راهروى ورودى مىباشد که از خشت و آجر ساخته شده است. نقشة بقعه به صورت چهار ضلعى مىباشد که از داخل به وسیلة گوشوارههاى سادة لچکى، به هشت ضلعى تبدیل شده و گنبدى دو پوش بر روى آن استوار کردهاند. ارتفاع گنبد، به 15متر مىرسد. بناى اصلى در جهت غربى خود داراى حیاطى مىباشد که ایوانى در جبهة شمالى آن قرار دارد. صحن حیاط، داراى ابعاد 11×13 متر است و از جانب غربى به وسیلة دالانى به ابعاد 2×23 متر، به بیرون راه مىیابد. در جوانب این دالان، مقابرى وجود دارد که قدیمىترین آن‌ها به تاریخ 1071 هـ . ق است.
گنبد بنا از داخل به صورت کلاهخودى و از خارج به صورت کلاهدرویشى مطبق و به قطر ده و ارتفاع هفت متر مىباشد. ازارة مرقد را با سنگ مرمر پوشش داده و سپس آن را گچ اندود نمودهاند. در فیلپوشها، رسمىبندى اجرا شده و در وسط بقعه، ضریح آلومینیومى بزرگ به ابعاد 5/2×3 و ارتفاع 8/2 سانتىمتر قرار دارد.
مدخل اصلى بقعه از جانب جنوب باز مىشود که در جانبین آن، دو سکّو جهت نشستن دارد. در همین قسمت، ایوان و شبستان بزرگى وجود داشت که پس از تخریب، دوباره به سَبک جدید ساخته شد. مساحت این ایوان و شبستان، بیش از 150 متر مىباشد. در ایوان ورودى به شبستان، کتیبهاى بر کاشى لاجوردى نقش بسته که بر آن متن ذیل نوشته شده است: «السلام علیک ایّها العبد الصالح السلطان سیّد اسماعیل».
شخص مدفون در بقعه را از نوادگان امام هفتم مىدانند. صحن بقعه به ابعاد120×120 متر است که در گذشته، دور تا دور آن حجرات و زایرسرا تعبیه شده بود.
این بنا، به شمارة 14343 و در تاریخ 16/12/1384 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
- ۱۸۵۹
- ادامه مطلب
