- شنبه ۲۲ شهریور ۹۳
این آرامگاه، در 15 کیلومترى سبزوار به طرف شاهرود و در کنار روستاى استیر واقع است.
ساختمان بقعه، بنایى چهارگوشه است که طول هر ضلع آن، 5/6 متر می‌باشد. در چهار جانب آن، چهار درگاه است که دو درگاه شمالى و جنوبى، عمق بیشتر و درى به خارج دارند. در ارتفاعِ پنج مترى، به یارى ترنبهها و طاق‌نماهاى چهارگانة توگود میانة آن‌ها، طرح چهارضلعى به هشت ضلعى تبدیل گشته و پایة گنبد بر فراز آن‌ها برپا شده است. نور داخل گنبد، توسّط نورگیرهاى داخل طاق‌نماها تأمین مىشود.
گنبد عرقچین آجرى بنا، بر روى ساقهاى استوار شده است. دیوارهاى چهارگانه تا ارتفاع کاربندى، از خشت و گل و از آن‌جا به بالا با آجرهایى به ابعاد 25×25×4 سانتىمتر و ملاط ماسه و آهک ساخته شده است. در نماى شمالى بقعه، یک مهتابى با پوشش مسطح قرار دارد که سه ورودى در آن جاسازى شده است. حجم بنا از خارج به صورت دو بخش هشت ضلعى و سپس گنبدى کم خیز بدون هیچ گونه
تزیینى نمودار است و نشان مىدهد که در دورههاى
بعد، واحدهایى به هستة مرکزى افزوده شده است. در داخل بقعه، سه صندوق چوبى کهنه در کنار هم قرار دارد که بنا
بر نوشتة داخل آرامگاه و اعتقاد مردم محل، قبرها متعلّق
به شش تن از علماى اولاد «کمیل بن زیاد» است. دو تن
از آن‌ها به نامهاى شیخ على و شیخ حسن، هر دو از
اولاد کمیل دانسته شدهاند. این بنا را مىتوان به حدود
قرن دهم یا یازدهم هجرى منسوب دانست. بیرون بنا،
سنگ قبرى بر دیوار نصب شده است که صاحب آن،
«سلطان حسین بن خواجه جمالى بیک کوسیایى، متوفّاى صفر 1068 هـ . ق» است.
- ۲۰۸۳
- ادامه مطلب
