امامزاده عبدالله ـ ماهشهر ـ هندیجان { امامزاده عبدالله }

مشهور به «شاه عبدالله و شاهزاده عبدالله»، بقعه این امامزاده در میان روستاى امامزاده عبدالله، در 45 کیلومترى شمال بندر دیلم کنار دریا و جنب آثار باستانى شهر تاریخى مهروبان واقع شده است.

این بقعه در جنوب شهر قدیمى مهروبان و با فاصله حداکثر 200 متر کنار دریا قرار گرفته و در هنگام مد دریا از دو محور آب فرا مى گیرد. به نقل از معمران که سینه به سینه از اجداد خود شنیده اند محل فعلى قبر مطهر منزل عبدالرحمن بن عون دمشقى بوده است که هنگام حفارى اطراف بقعه جهت توسعه و باز سازى در عمق دو متر و نیمى، آثار و بقایاى منزل نمودار شد.

بناى قبلى که از خشت و گل بود در سال 1375 تخریب و بجاى آن بناى باشکوهى ساخته شد که داراى ایوان، گنبد، گلدسته و حرم است.

هسته مرکزى بقعه، اتاق مرقد است که به ابعاد 8×8 متر مى باشد و در وسط آن ضریح خاتم کارى و نقره اى نصب است. کف و ازاره حرم با سنگ مرمر پوشش یافته و الباقى دیوار کاشى کارى است. بر فراز بقعه، گنبدى شلجمى به قطر 8 و ارتفاع 17 متر قرار دارد.

ایوان بقعه که مدخل آن است در جانب جنوب قرار دارد و در دو طرف آن دو گلدسته به ارتفاع 23 متر است و سراسر کاشیکاى دارد. مساحت کل بقعه 880 متر است و در حال نماسازى و گسترش مى باشد. جهت رفاه حال زایران، چندین اتاق به عنوان زایر سرا احداث شده است.

اهالى بنا به نوشته بحر الانساب امیر تیمور گورکانى امامزاده عبدالله را از فرزندان حضرت امام محمّد باقر(علیه السلام)مى دانند. اما این ادعا تاکنون به اثبات نرسیده و کتاب بحرالانساب امیر تیمور نیز مورد بحث است.

در اطراف صحن و بارگاه حضرت امامزاده عبدالله دو بقعه بنام شاهزاده محمود و شاهزاده قاسم قرار دارد که مورد توجه اهالى است و کراماتى به این سه بقعه منسوب است.