مزارات ایران و جهان اسلام

«جهان یادگار است و ما رفتنى                 بگیتى نمــاند بجــز مـردمى‏

اتفق الفراغ من عمارة هذه القبه المدفونه فیها المولى المرحوم المغفوره مخفر الائمه و الصدور حاج الحرمین مولانا نظام الملة والدین محمّد بن المرحوم خواجه تاج ‏الدّین عبداللَّه یعرف بزوران طیب‏اللَّه مثواه عامرها و بانیها اضعف عباداللَّه تعالى و احوجهم الى رحمته و غفرانه اخوه خواجه صدرالدّین محمود عفى‏اللَّه عنهما فى تاریخ شهر جمادى الاخرة سنه اثنى و ستین و سبعمائه الهجریه» (762 هـ . ق).

بقعه که قسمتى از طاق گنبد آن باقى است، اتاق مربّع شکل به اضلاع پنج متر و ارتفاع دیوار شش متر است. این دیوار در بالا به هشت ضلعى تبدیل گردیده و به شکل طاق‏هاى لچک سازى زیر گنبد دوران سلجوقى است که از سنگ تراشیده ساخته شده و روپوش تزیینى آجرى دارد و چهار نورگیر مخروطى شکل در آن تعبیه گردیده است. در چهار ضلع اتاق، چهار طاق کوچک در سطح ساخته شده است. ظاهراً قبلاً در وسط اتاق، صورت قبرى موجود بوده است. از این بقعه به ایوانى مى‏توان راه یافت که پوشش آن توسّط هفت طاق آجرى پیش و پس اجرا شده است. در کف این ایوان، الواح سنگى مقابرى با نقوش بدیع و گل و بوته دیده مى‏شود. در حیاط دیگر، بقعه‏اى با در کوچکى از شمال و جنوب به ابعاد 5/2×5/2 متر قرار دارد که گنبدى هشت ضلعى و گچبرى‏هاى زیبایى دارد و بناى دوران سلجوقى مى‏نماید. در طاق ورودى یکى از ایوان‏هاى مجموعه، بر روى گچ، با خط شکستة خوش و با مرکب، شعرى به تاریخ 1248 هـ . ق توسّط «الغفور ابن حاجى محمّد رضا» نوشته شده است.