مزارات ایران و جهان اسلام

زیارتگاه در بیرون دروازه ناصریه و متصل به خیابان ناصریه شهر کرمان واقع شده و در قدیم این محل به پیر سنگى معروف بوده و در کوچکى هم از سنگ داشته است. گذشته از زرتشتیان، مسلمین هم به این محل معتقدند و با خلوص و نیت حاجات خود را از این محل مى‏خواهند و حاجات ایشان نیز بر آورده مى‏شود. چنین مشهور است که هنگام هجوم افاغنه، دامنه قتل و غارت ایشان در گبر محله تا این جا رسیده بود و شب را کنار خندق که نزدیک شاه ور هرام ایزد بود استراحت کردند، تا فرداى آن روز این حدود را غارت کنند. 

شبانه بیرق سبزى در این محل ظاهر گشت و در قلب سپاهِ آن‏ها افراشته و برپا شد. افغانان به گمان این که دشمن به ایشان حمله ور شده در تاریکى شب به کشتن یکدیگر پرداختند و پاى به فرار گذاشتند. علت دیگرى که باعث شده این محل را اعزام و احترام کنند، اینست که محمّد اسمعیل خان، حاکم کرمان، جد سردار نصرت اسفندیارى مصمم بود که سیر دروازه ناصریه را از وسط شاه ور هرام ایزد بگذراند. هر چه زرتشتیان عجز و التماس کردند تا او را از این تصمیم منصرف سازند مؤثّر واقع نشد. شبانه پیرمردى سفید پوش و نورانى از چاهى که در محل است ظاهر شد. و با شدّت به او خطاب کرد و گفت: تو مى‏خواهى خانه مرا خراب کنى، خانه‏ات را خراب و افراد آن را پریشان خواهم کرد. فرداى آن روز محمّد اسماعیل خان از تصمیم خود دست برداشت و دستور داد روى آن چاه صفحه‏اى بسازند. یکى از زرتشتیان این عمل را به امر او انجام داد و این صفحه تا امروز هست. امور این محل را انجمن زرتشتیان کرمان اداره مى‏کند و همین محل را پیر مرتضى على گبران مى‏خوانند.

بنای بقعه که چندین بار مرمت شده به شمارة 6756 و در تاریخ 10/10/1381 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.