مزارات ایران و جهان اسلام

نام دیگر آبادى لائى، ملاخیل است. این بقعه در چهل و پنج کیلومترى جنوب خاورى نکا قرار دارد و به مقبره شاه رضا مشهور است.

در مرتفع ترین کوه روستا و خارج آبادى، مزار باشکوه امامزاده شاه رضا قرار گرفته که از بالا چشم انداز فوق العاده اى دارد و تمام روستاى لائى، زیارت کلا، ابچین و سیّد خیل دیده مى شود.

نقشه بقعه به صورت مستطیل و کرسى بلند است و روى یک ستون از سنگهاى لاشه به ارتفاع تقریبى 40/1 سانتى متر ساخته شده و مدخل اصلى بقعه شامل ایوان کوچکى است که پس از عبور از آن به شبستان خواهیم رسید. بام بنا حلب سر است و گنبد عرقچینى کوچکى بر آن تعبیه نموده اند. بر روى مرقد صندوقى چوبى نصب است که قدمت چندانى ندارد. بیشتر زوّار امامزاده در تابستان به زیارت امامزاده مى آیند.

هواى مطلوب و چشم انداز فوق العاده زیباى آن، هر مسافرى را به خود جلب مى کند.

خفته در آن از دیرباز مورد توجّه و اعتقاد اهالى است و براى آن کرامات متعدّدى نقل مى نمایند. به نظر مى رسد که او همان سیّد جعفر أبوعلى ملقّب به شاه رضا بن محمّد بن أحمد القاضى بن على المرعش بن عبدالله بن محمّد بن حسن بن حسین الأصغر بن امام سجّاد(علیه السلام) باشد.

جدّش ابوالقاسم أحمد معروف به قاضى از سوى ثائر فى الله حسینى قضاوت طبرستان را به عهده داشت.^([1]) او فرزندى بنام محمّد ابوعبدالله داشته که از بزرگان سادات حسینى در طبرستان بوده است.^([2]) عموى شاه رضا بنام سیّد على ابوالحسن بن محمّد ابى عبدالله، نقابت و سرپرستى سادات طبرستان را به عهده داشته و از بزرگان سادات سارى و طبرستان بوده است.^([3]) پدر امامزاده شاه رضا از فقهاى طبرستان بشمار مى آمد و داراى سه فرزند به اسامى; حسین و جعفر ابوعلى الرضا معروف به شاه رضا و اسماعیل فقیه بوده است.^([4]) ظاهراً شاه رضا علاوه بر ارث بردن علم پدر، نقابت بر سادات را نیز بر عهده داشته و از موقعیّت ممتازى برخوردار بوده است. از تاریخ تولّد و وفات او اطّلاع دقیقى در دست نیست، اما همین قدر معلوم است که او در قرن پنجم قمرى مى زیسته است.